Kamera u izvrsnoj uvodnoj sceni Coppolina "Prisluškivanja" (1974.) preuzima nekoliko pogleda. Božanski pogled, nadgledački, (meta)filmski. Jedan se pretapa u drugi i treći. Širokokutni objektiv u polaganom "zoomu" snima trg u centru San Francisca i puževim korakom dolazi do protagonista, prisluškivača, pardon "tehničara za nadzor i prisluškivanje" Harryja Caula (Gene Hackman).
Svakim milimetrom gledatelj shvaća da se naizgledni "god's eye view" pretvara u subjektivnu perspektivu jednog od članova Caulova tima s obližnjeg nebodera. Njegova oprema nalikuje snajperskoj puški u rukama potencijalnog atentatora.
Coppola se opako poigrava nelagodnom slikom smaknuća JFK-a, podebljavajući političke konotacije predviđajućeg remek-djela "The Conversation". Paranoidni triler o činu pri...