Niskobudžetni eksploatacijski počeci kod Rogera Cormana (“Caged Heat“), dramedije “indie“ poetike (“Melvin i Howard“,), inventivni koncertni dokumentarci (“Stop Making Sense“), komedije s manjim (“Čudesna djevojka“) ili većim udjelom krimića (“Udana za mafiju“), nadnaravne povijesne drame (“Voljena“), paranoidni trileri (“Mandžurijski kandidat“)...
Premotavajući filmove Jonathana Demmeja naišli smo na niz upečatljivih kadrova i prizora, najviše u njegovu psihološkom horor-trileru “Kad jaganjci utihnu“, ovjenčanom i Oscarom za režiju, te AIDS drami “Philadelphiji“ (“Mama morta“ scena). No, ne računamo li film “Rachel se udaje“, mladenački režiran digitalnom kamerom iz ruke i osjećajem za novomilenijsku neposrednost, u njima nije bilo “nametljive“ režijske stilizacije i vizualizacij...